Niet te geloven, ik ben al bijna drie weken terug uit Suriname. Ik heb het moeilijk gehad de eerste dagen. Na een vliegreis van 9 uur had ik me aan van alles en nog wat verwacht op Schiphol na het bericht van Peter over honden en dranghekken. Maar neen hoor: niets!! Geen honden, geen dranghekken enkel vriendelijke domme vragen. Aan de uitgang stonden drie gasten van de security die mij vroegen of ik iets aan te geven had. Ik zei neen, maar dat ik wel een vermoeden had dat ze het zelf wilden controleren. Dus hup, mijn koffer van 23 kg en mijn handbagage van 20 kg door de scanner. Ik vroeg aan de man wat er vandaag gebeurd was, waar al hun speciale maatregelen gebleven waren? Ik had mij er helemaal op voorbereid. ‘Nu ga ik zo lang op de Thalys moeten wachten,’ zei ik hem. Hij moest lachen en wenste mij een goede dag.
Eindelijk op de Thalys verwenste ik mezelf waarom ik weer zoveel had meegesleurd. Als je moe bent lijkt elke kilo wel twee te wegen. Maar tante die was nog afgekomen met die mango’s die ik zo graag at en nicht zus had nog snel de uitstekende pindasambel meegebracht. Je kunt geen neen zeggen dus verdwijnt het in het laatste hoekje van de koffer. Waardoor je met een bevend hart vertrekt uit de stad richting luchthaven, met de gedachte: ‘wat gaat dít mij kosten!’ Ik had “geluk” en ik kon gratis met al mijn kilo’s vertrekken.
Mijn eerste dagen, neen mijn eerste week terug werd ik begroet door koude en slecht weer. Al op het vliegtuig hoor de ik dat we na 9 uur vliegen slechts 10% van de temperatuur uit Suriname over hadden. Wat heb ik toch gedaan? Waarom wil ik hier terug zijn?, ging het door mijn hoofd. En mijn lieve schoonzus en de positieve na-regen-komt-zonneschijn-berichten hielpen ook niet. Ik wilde gewoon dat iemand zei: ‘wat een rot weer!’ Maar iedereen deed zijn ding en Peter was er ook niet om tegen te klagen. Het enige dat hielp was als ik in de gang mijn ‘Welkom Thuis’ plakkaat gemaakt door Peter zag staan en de prachtige bos bloemen van mijn zoon en vriendin in de woonkamer. Ja, ik ben weer thuis en ik ben een beetje blij.
Astrid
Loud and clear 