200 BPM

Het is dinsdag en normaal gesproken heb ik les, maar vandaag niet. De SO-periode (SchoolOnderzoek) is begonnen, het is te zeggen het moest begonnen zijn, maar mijn lessen zijn weggevallen. Ik heb mijn tijd dan gevuld met een afspraak met een leerkracht die ik wil interviewen in verband met het project rond startende leerkrachten. Bij aankomst op school zie ik op het mededelingenbord dat ze afwezig is. Bummer!

Dan maar een beetje voorbereiden voor mijn volgende afspraak later op de dag. Als ik nu nog een plekje kan vinden waar ik dat rustig kan doen. Overal is bezet; de lerarenkamer die niemand wil gebruiken, de ruimte van de leerlingenbegeleidsters, de bibliotheek is nog gesloten. Ik zet me dan gewoon bij de administratie, het kloppend hart van de school. En vandaag heb ik het gevoel dat dit hart wel 200 bpm (beats per minute)klopt. Het loopt vol met leerlingen die iets hebben mispeuterd. Leerlingen met een verkeerde schoolbroek of de lastigaards die de leerkrachten weer hebben gebrutaliseerd of laatkomers die de bus hebben gemist en ook wel leerlingen die hun kerstrapport nog niet hebben ingeleverd.

Midden in dat gewoel vind ik een tafel en een stoel en begin ik te werken. Het valt me ook op dat er veel ouders aanwezig zijn met hun zoonlief om de directeur te spreken. Sommigen zien er boos uit en niemand heeft tijd.
Ik werk rustig door. Dan staat plots een leerkracht voor me. ‘Mevr. Belliot zou u ons kunnen helpen. We zoeken iemand om in te vallen, u moet gewoon bij de leerlingen zitten terwijl ze een film bekijken’. ‘Is goed,’ zeg ik, ‘ik zal het doen.’ Daar ga ik weer met de laptop in de hand. Hier wordt je getraind om flexibel te zijn, samen te werken en oplossingen te vinden.

Terug op de administratie zie ik weer een mooi staaltje van deze competenties. Een leerling die een SO moet maken (want er zijn toch SO’s voor sommige vakken) is niet in uniform op school. Hij wordt door de leerkracht naar de directie gestuurd. Blijkt dat hij zijn uniformhemd bij zich heeft, maar hij doet het niet aan omdat alle knopen er af zijn. De onderdirecteur (OD) samen met de dames van de administratie zorgen ervoor dat de leerling zijn hemd door middel van paperclips bij elkaar gehouden wordt, zodat hij toch kan deelnemen aan het examen. Drie kwartier te laat vertrekt de leerling lachend toch nog naar het examen.